Betoverend

Boven de oceaankust

Een fenomenaal uitzicht over het Atlantisch firmament. Als de zon opkomt of ondergaat. Mijn blik wordt geleid langs de parasoldennen op de grillige rotskust, gevormd uit rode kliffen. Een onwerkelijk, niet aflatend schitterend panorama. In de diepte, op het strand vlijt de oceaan haar golven neer.

De amandel, een typisch product uit de Algarve. Kijk maar eens naar alle lekkernijen, zoals likeuren en de volle manden met verse amandelen op de markt. Ook betoverend, daarover straks meer.

Een steile trap af

Meegetroond door onze kleinzoons. Westwaarts voorbij Porto Covo. Naar hun geheime strand. Om te surfen, later. Maar eerst spelen met de hoge golven. Helemaal verlaten, niemand te zien, opa. De jeugd gaat voorop. In sneltreinvaart stormen ze de hoge klip af. Als behendige aapjes slingeren zij zich naar beneden.

De oudere generaties voorzichtig afdalend. Balancerend op de gammele, steile trap. Half hangend aan ’t rafelige touw dat als leuning dient. Mis geen uitgesleten trede, want je maakt een flinke smakkerd. Opgelet, natuurlijk heb ik geen zin in die spreekwoordelijke duikeling. Aangeduid op het sleetse stenen bordje. Helemaal daarboven, pal naast de stoffige weg.

Indrukwekkend daar beneden. Die woeste koppen op het water. Nog meer kliffen van zand en rode steen. Diep insnijdend in het landschap. De fraaiste sculpturen, gevormd door naar beneden sijpelend regenwater. Gedurende miljoenen jaren. Begroeid met een rijke vegetatie van uiteenlopende species.

Een Moorse koning en z’n Noorse prinses

Toch komt de amandel oorspronkelijk helemaal niet uit deze streek. De amandelbomen (amendoeiras) zijn ooit van elders met duizenden tegelijk naar naar Al-Gharb gebracht. Vermoedelijk tijdens de Moorse overheersing. Het waarom, verklaart een romantisch vertelsel. Benieuwd naar het sprookje, lees ’t maar na op internet.

Sprookjesachtig die kustlijn. Uitzichten van een onaardse schoonheid. Grillig daar waar aardverschuivingen de bodem hebben opengespleten. De ontwortelde pijnbomen beschutting biedend aan talloze vogels. De toppen van de kliffen bewaakt door zeemeeuwen. In het voorbijgaan voel ik mijzelf nieuwsgierig bekeken. Aangestaard door de priemende ogen in hun brutale koppen.

Grotten en tunnels

De kust van de Algarve bestaat grotendeels uit hoge rotsformaties in de zee. De wind en de golven beukten er eeuwenlang op in. De mooiste rotsformaties, geërodeerd in bijzondere vormen. Gevonden aan de kust bij Benagil, dit voorjaar. Ongerepte natuur, minder verstoord door toeristische resorts, zoals dichter in de buurt van Carvoeiro. De streek is verre van stil of verlaten. Geen vergelijk met Praia do Salto, waar onze jongens hun geheime strand ontdekten.

Minstens zo schilderachtig. Overweldigend mooi. Halverwege de maand januari. Wanneer in de Algarve de bloei begint van de amandelbomen. Om vervolgens gestadig noordwaarts te trekken. Het landschap te bedekken alsof er een verse laag sneeuw is gevallen.

Bijzonder, nadat Noord-Europa blij verlost is van de kou en vorst. Als bij toverslag een witte deken. De Algarve ondergesneeuwd met onafzienbare velden vol bloeiende amandelbomen. Sprakeloos, geen ander woord ervoor. Of toch wel: betoverend.

Robert Steur

Woordenbrei | https://woordenbrei.wordpress.com

Twitter | https://twitter.com/Woordenbrei_