Hazenslaapje

  • Bericht auteur:
  • Berichtcategorie:reizen
  • Bericht reacties:0 Reacties

hazenslaapje

Odeceixe

Spreek uit: Odeseise, niet Ode-keik-suh. Zoals die Hollander. Bij een toevallige ontmoeting. Onbegrijpelijke uitspraak. Prakkiseren. Het kwartje viel niet. Ineens kreeg ik het door. Niet bepaald taalvaardig. Wie ben ik om hem te corrigeren. Met mijn rudimentaire kennis van ’t Portugees. In mij schuilt geen betweterig type.

Op de grens van de Algarve en de Alentejo. Een slaperig stadje, weet ik. Aan de Portugese westkust. Praia de Odeceixe. De woeste golfslag stort zich op de rotsen. Met donderend geraas. Een mooi strand. In de zomer een paradijs. Voor zonaanbidders. In bezit genomen door surfers en strandliefhebbers. Half zo druk als op de overvolle zuidelijke stranden.

Praia de São Torpes. In ’t noordelijkste puntje van Parque Natural do Sudoeste Alentejano. Zandige kuststrook van anderhalve kilometer. Surfspot van onze kleinzoons. Dankzij een eindeloos aanrollende golfslag. De temperatuur van de oceaan. Hoger dan elders. Door gebruik als koelwater. Voor de turbines. Van de Central Termoeléctrica de Sines.

WhatsApp

Leverancier van sentiment. Een filmpje. Het zomert in Nederland. Bij Portugese temperaturen. Onze kleinzoons met vakantie in de Alentejo. Spartelend op de zandbanken. In de monding van de Ribeira de Seixe. Bij laagwater vormen zich kleine lagunes. Voor kleintjes veilig om in te spelen. Vanaf november weer opgeëist, onderworpen aan de natuurkrachten.

Plagend heimwee dringt zich op. Hou op joh, daar is ’t nu véél te heet. November in de Algarve. Voor ons beter uit te houden. Als schrale troost een glaasje Vinho Verde.

Tussen de kust en het graan van de Alentejo (zeg: alenteisj of alenteisjoe). Vind je ingedutte dorpjes. Over bochtige, stoffige wegen. Door bossen vol dennen, kastanjes en eucalyptus. Grillig gevormde kurkeiken. Gekromd als reumatische, oude mannetjes. Langs ritmisch golvende velden. Hier en daar witte gehuchtjes, opduikend in een onmetelijke leegte.

Alweer zomer in Portugal, net als hier. De lente nog vers in ’t geheugen. Als was het gisteren. Het stemt enigszins droefgeestig. Loodzware oogleden. Een knikkebollend hoofd. Die stroom aan herinneringen. Niet tegen te houden.

Dommelen

Een groene waas nog fris en sappig. Die witte bloemenzee van steenroos. Sommige bomen met geoogste bast. De stam oranjerood geverfd. Een nummer erop gekalkt. In het jaar dat ze zijn geschild. Zoals na elke oogst. Om de negen jaar.

In het dal glooiende, okergele velden. Zover het oog reikt. Verspreid door het landschap. Gigantische keien. Alsof een reus ze hier heeft rondgestrooid.

Vervlogen is de lieflijke lente. Te snel ingeruild voor de zomer. Heraut van die onvermijdelijke, zinderende hitte. Alles verzengend. Op open plekken in de uitgestrekte velden. Koeien en schapen beschutting zoekend. In de schaduw van olijfbomen en kurkeiken. Tegen de alomtegenwoordige, onbarmhartig schijnende zon. Avondkoelte, een rode bal zakt langzaam onder de kim.

Opgeschrikt door een piepgeluidje. Een nieuw berichtje op de iPhone. Even gedesoriënteerd. Door die dagdroom in de warme Hollandse namiddagzon. Beetje versuft. Een vertrouwd tafereel vervliegt.

Einde van de zinsbegoocheling. Afgespeeld voor m’n geestesoog. Beeldfragmenten opgediept uit mijn onderbewuste. Dat komt allemaal door zo’n hazenslaapje.

praia de Odeceixe

Woordenbrei | https://woordenbrei.wordpress.com

Twitter | https://twitter.com/Woordenbrei_

Geef een reactie