Geestdrift
In een vlaag van enthousiasme gekocht. Smoorverliefd geworden, begrijpelijk. Op dat schilderachtige Portugese huisje. In het ingeslapen dorpje Vale de Santiago.
Het Klokhuis gedoopt na te zijn ingericht. Een uitstekend logeeradres voor de kinderen. En, niet te vergeten een rijke schare aan kleinkinderen. Ideaalbeeld en werkelijkheid lopen nogal eens uiteen.
Vele wegen leiden naar Rome, zegt ’t spreekwoord. Geldt ook voor Vale de Santiago. Snel, oppervlakkig over de tolweg A2. Iets minder snel, fraaier en kosteloos via de IC1.
De magnifieke, toverachtige route dat kan ook. Schitterend mooi, die adembenemende uitzichten. Maar wel een ommelands reis. Over de N266 naar Monchique, vanuit centraal Algarve.
Verfrissend
De geur van eucalyptus. Snelgroeiend, ze lopen opnieuw uit na omzagen. Van oorsprong uit Oceanië. Aangeplant voor de houtindustrie. Geliefd en gehaat.
Een gewas met bewezen genezende eigenschappen tegen hoest. Weldadig voor de luchtwegen, probaat middel tegen infectieziekten. De Aboriginals gebruikten eucalyptusolie als geneeskruid.
De eucalyptus, een snelle groeier. Oorspronkelijk hoort hij in Portugal niet thuis. Aangeplant voor de papierproductie. De bladeren zijn doordrenkt met olie. Bij brand laat de bast los. De brandende bast wordt door de hitte omhoog geblazen. Kilometers verderop kunnen stukken neerkomen. Zo ontstaan weer nieuwe vuurhaarden.
Monchique, een dorpje vlak onder het hoogste punt van de Algarve. Straatjes met plaveisel in kenmerkend Portugees mozaïek. Omhoog slingerend de berg op. Langs fraaie 18e en 19e eeuwse huizen. Een knus centraal plein met fonteinen en bloemperken.
Vergezicht
Een bezoek meer dan waard. Geniet van de rit omhoog door de prachtige natuur van Serra de Monchique. Kortweg, Monchique, bekend als de tuin van de Algarve. Bossen met kurkeiken, walnoten en eucalyptusbomen. In het voorjaar overweldigd door de waas aan geel van bloeiende acacia’s.
Op ’t hoogste punt, bereik je de 902 meter hoge top, Foia. Een spectaculair panorama ontvouwt zich. De blik over de einder langs de Algarve en oceaankust. Op een heldere voorjaarsdag, de andere kant op kijkend. Aan de oneindige horizon ontwaar je Lissabon.
Afdanken
Onverwacht blijkt de werkelijkheid anders. Kan gebeuren als een droombeeld met je op de loop gaat. Beseft ook Oma Rita, die met opa Dick in Portugal woont. In principe niks aan te merken op Het Klokhuis.
Behalve, een flink eind rijden van de kust. Geen zwembad voor onze kleinkinderen. Te weinig vertier in de buurt. Ongeschikt als vakantieverblijf voor de kinderrijke gezinnen uit Rita’s nakomelingschap.
Goed bedoeld dat idee, maar ’t wilde geen werkelijkheid worden. Het Klokhuis, enkele keren per jaar in gebruik geweest. Ook voor vrienden en kennissen. Tja, daarom was het niet begonnen. Uiteindelijk maar weer te koop gezet. Je hebt er maar één nodig met interesse in je object.
Bekijks
Iemand die op slag verliefd wordt op die knusse straatjes. Aaneengeschakeld door blauw-wit gekleurde casas. Gedomineerd door een kerkje. Een dorpsgemeenschap met hoofdzakelijk oude mensen, levend in het verleden.
Leefbaar dat zeker wel, ook vandaag de dag. Gelukkig, dankzij het kneuterige en ouderwetse kruidenierswinkeltje. Onze Engelse klant wil het huis bezichtigen, mailt de Mediação Imobiliária. Druk bezig met een fiscaal nummer en een bankrekening.
“Hopelijk gaat ’t van een leien dakje en wordt het koopcontract getekend. Zijn er eventueel nog bezwaren, dan gaat de verkoop uiteraard niet door. In ieder geval zal ik de advocate alvast inseinen”.
Ondertekend door de makelaar, Tom Alexandre, met “Com os melhores cumprimentos”.
Robert Steur
Woordenbrei | https://woordenbrei.wordpress.com
Twitter | https://twitter.com/Woordenbrei_
