Fraai pleintje

  • Bericht auteur:
  • Berichtcategorie:reizen
  • Bericht reacties:0 Reacties

fraai pleintje

Zelf weten

Blaft de vrouw achter de balie mij toe. De rekening wordt thuisgestuurd. Vóór u het in de gaten hebt. Rijdt u de snelweg op en dan. Tja, dan is Leiden in last. On-Portugees. Niet erg klantvriendelijk. Dit autoverhuurbedrijf. Komt voor.

Estói, een pareltje vlakbij Faro. Authentiek dorpje. Dwalen door nauwe straatjes. Omgrensd met gedecoreerde gevels. Rode dakpannen en fraaie schoorstenen. Centraal, een lommerrijk pleintje.

De secundaire wegen in de Algarve. Ken ik als m’n broekzak, verzeker ik haar. Haar scepsis blijft. Ze heeft het niet zo op types als ik. Wijsneuzen aan wie je geen opties kunt slijten.

Blikvanger is het dromerige Palacio. Ooit buitenhuis voor één van de notabele families. In voor de Algarve ongewone stijl. Neo-barok en neo-rococo. De tuin oplopend in terrassen. Met neoklassieke beelden. Het voormalige buitenverblijf is tegenwoordig een hotel.

Linke soep

Provisie scoren. Verstandig om uw eigen risico af te kopen. Vast van plan een dikke bonus op te strijken. Daarom gooit ze het snel over een andere boeg.

Besef ik dat het eigen risico € 1280 bedraagt? Wordt bij teruggave ook maar het geringste smetje aangetroffen. Dan ben ik de bok. Natuurlijk een ongeluk zit in een klein hoekje. Geen enkele Portugese auto is schadevrij.

Estói, een van die dorpjes in de Algarve. Waar de tijd heeft stilgestaan. Een centraal pleintje, een kerk en een kroegje. Buiten vier oude mannetjes aan het enige tafeltje. Voor de rest lijkt ’t uitgestorven. Het is stil op straat, nagenoeg geen verkeer. Op een kruispunt een stukje filmen.

Ongemerkt rijdt een auto naderbij. De chauffeur stopt en wacht. Niks in de gaten. Tot ik in mijn ooghoek de auto spot. In een reflex druk ik op het stopknopje van de camera. Met een sprong maak ik de weg vrij.

Geen sjoege

Na mijn obrigado adeus ten afscheid. Een gezicht als een oorwurm. Afkoop van het eigen risico is onnodig. Verklaarde ik stellig. € 336 extra neertellen. Aan m’n zolen. Die gok durf ik te wagen. De autoverhuurster blijft zichtbaar teleurgesteld achter.

De auto staat al klaar. De jongeman loopt uitgebreid er omheen. Geroutineerd tikt hij alle vlekjes, plekjes en deukjes netjes in. Op zijn draagbare schermpje. Vertrouwenwekkend en goed voor mijn gemoedsrust. Ervoor in het kantoortje stevig op de proef gesteld. Uiteraard lever ik de huurauto weer af. Zonder ook maar één beschadiging die er niet inzat.

Nauwkeurige inspectie bij inname. Doorstond het karretje glansrijk. Hoe zo, mevrouwtje, geen vuiltje aan de lucht. Jammer dat ik haar niet meer trof. Ach ja, even over mijn enige ongelukje.

De iPhone in mijn zak. Nam vier minuten lang ruis op. Met ’t beeld op zwart. Op dat kruispunt nabij de dorpskern. Nota bene te voet. Toen ik wegsprong. Nadat ik die auto in de smiezen kreeg. Vergeet ’t maar. Alleen statische sfeerbeeldjes. Geen snippertje bewegend beeld. Helemaal niks noppes, nada. In Estói met zo’n fraai pleintje.

estoi

_____________________________________________________________________________

Robert Steur

Woordenbrei | https://woordenbrei.wordpress.com

Twitter | https://twitter.com/Woordenbrei_

Geef een reactie